Zdzisław Leopold Czubiński, urodzony 18 października 1888 w Ostrowcu, to postać, która na zawsze zapisała się w historii Polski. Jego życie, kończące się 10 stycznia 1919 roku pod Laszkami Murowanymi, miało głęboki wpływ na losy naszego kraju.
Był on oficerem Legionów Polskich oraz Polskiej Siły Zbrojnej, a także Wojska Polskiego, co świadczy o jego zaangażowaniu w walkę o niepodległość. Zdzisław Czubiński był odznaczony Orderem Virtuti Militari, co stanowi dowód jego odwagi oraz poświęcenia. Jego życie i dokonania zasługują na szczególne uznanie i pamięć.
Życiorys
Urodziny Zdzisława Czubińskiego miały miejsce w rodzinie, gdzie Stanisław pełnił rolę urzędnika, a jego małżonka Konstancja pochodziła ze Szczygielskich. Młody Zdzisław ukończył gimnazjum w Radomiu, a także uczestniczył w kursach związanych z farmacją.
W 1914 roku Czubiński zaciągnął się do Legionów Polskich, a jego losy wojenne były związane z III batalionem 2 pułku piechoty. W swoim marszu do chwały brał udział w wielu zaciętych walkach na legionowym szlaku bitewnym. Niezwykłe odwaga i poświęcenie ujawniły się 13 czerwca 1915 roku, kiedy to, będąc pod ostrzałem, jako podoficer sanitarny opatrywał rannych na polu bitwy po szarży w rejonie Rokitnej. Za swoją odwagę, Zdzisław Czubiński został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
W dniu 18 lipca 1916 roku otrzymał awans na chorążego sanitarnego, z datą powołania na 1 lipca. Zaledwie kilka miesięcy później, 5 lutego 1917 roku, przeniesiono go do 5. kompanii 2 pułku piechoty, a miesiąc później, 12 kwietnia, także został wskazany do piechoty, w tym samym stopniu oraz starszeństwie. W lipcu 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, jego losy potoczyły się w stronę internowania w Beniaminowie.
Po wyjściu z obozu, 25 marca 1918 roku, Zdzisław z nową determinacją wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej i przydzielony został do 4. kompanii 2 pułku piechoty. Jego ambicje wojska zaowocowały awansem na podporucznika piechoty w dniu 18 czerwca 1918 roku, z datą starszeństwa 1 marca tegoż roku.
Czubiński nie spoczął na laurach. W tym samym roku przyłączył się do nowo powstałego Wojska Polskiego, gdzie pełnił funkcję instruktora w kompanii karabinów maszynowych w Cytadeli w Warszawie. W styczniu 1919 roku, dowodząc III batalionem 2 pułku piechoty, udał się na odsiecz Lwowa, gdzie tragicznie poległ w ataku na Murowane Laszki. Niestety, 21 grudnia 1920 roku jego zasługi zostały docenione postmortem, gdy zatwierdzono jego awans na porucznika piechoty z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w grupie oficerów Legionów Polskich.
Ordery i odznaczenia
Zdzisław Czubiński był odznaczonym i zasłużonym człowiekiem swojego czasu, a jego osiągnięcia zostały docenione poprzez liczne odznaczenia. Oto lista najważniejszych z nich:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6997 – przyznany 17 maja 1922,
- Krzyż Niepodległości – nadany pośmiertnie 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
- Krzyż Walecznych.
Przypisy
- M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- Polak (red.) 1993 r., s. 41, tu awansowany na stopień kapitana.
- Żołnierze Niepodległości.
- Lista strat 1934 r., s. 127, tu 11 stycznia.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 49 z 22.12.1920 r., s. 1369.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 7 z 26.01.1923 r., s. 66, jako „kpt. ś.p. Czubiński Adam”.
- Targowski 1928 r., s. 10, 35.
- Sitko 1928 r., s. 46, tu również jako „kpt. ś.p. Czubiński Adam”.
- Lista starszeństwa 1917 r., s. 30.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Walenty Milczarski | Stanisław Jakubowski (wojskowy) | Albin Daniłowicz | Jerzy Słowiński (generał) | Aba Gertner | Edmund Kosiarz | Józef Żabner | Bohdan Bogumił Dobrzański | Lech Majewski (generał) | Stanisław Rek | Władysław Spychaj-Sobczyński | Marian UtnikOceń: Zdzisław Czubiński