Stanisław Rek

Wojsko i służby mundurowe

Stanisław Rek, urodzony 29 kwietnia 1893 roku w Ostrowcu, był postacią niezwykle ważną w historii Polski, która zyskała uznanie jako żołnierz. Zmarł 9 lutego 1940 roku w Firleju. Jego życie to nie tylko świadectwo osobistej odwagi, ale także szerokiego zaangażowania w walki zbrojne przez ważne epoki historyczne.

Rek był starszym sierżantem Wojska Polskiego i brał udział w wielu działaniach wojennych, w tym w I wojnie światowej, wojnie polsko-bolszewickiej oraz II wojnie światowej. Za swoje zasługi wojenne otrzymał Kawalera Orderu Virtuti Militari, co świadczy o jego heroizmie oraz poświęceniu dla ojczyzny.

Życiorys

Stanisław Rek przyszedł na świat w rodzinie Szczepana i Antoniny z domu Jędrzykiewicz. Przed rokiem 1915 zdobywał doświadczenie zawodowe jako ślusarz. W 1917 roku został zmobilizowany do armii rosyjskiej. Od stycznia 1917 roku pełnił służbę jako żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji, gdzie objął stanowisko dowódcy plutonu w pierwszej kompanii 6 pułku strzelców. Po rozwiązaniu pułku latem 1918 roku, znalazł się w sytuacji internowania.

Od 6 grudnia 1918 roku, w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego, brał udział w obronie Lwowa jako członek 3 kompanii 24 pułku piechoty. W późniejszym okresie, w ramach 9 kompanii 6 pułku piechoty, stoczył walki w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. szczególnie wyróżnił się 8 sierpnia 1920 roku, kiedy to „obszedł z plutonem pozycje bolszewików, zaatakował, zmusił przeciwników do ucieczki i pozostawienia działa”. Za ten bohaterski czyn został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po zakończeniu działań wojennych, w grudniu 1920 roku, został zwolniony z wojska i podjął pracę jako pracownik ubezpieczeniowy w Starachowicach. W okresie okupacji niemieckiej wstąpił w szeregi Związku Walki Zbrojnej. Niestety, 20 stycznia 1940 roku padł ofiarą aresztowania przez gestapo i został osadzony w Radomiu. Ostatecznie został rozstrzelany w Firleju, gdzie również znalazł swoje miejsce spoczynku.

Życie prywatne

Stanisław Rek był mężem Jadwigi z d. Hertung, z którą wspólnie wychował dwoje dzieci.

Ich pierwszym dzieckiem był Tadeusz, urodzony w 1928 roku, a drugim Zofia, która przyszła na świat w 1930 roku.

Przypisy

  1. a b c d e f Polak (red.) 1993 r., s. 177.
  2. a b c d e f Polak (red.) 1993 r., s. 176.
  3. Skarbek 1929 r., s. 41 poz. 64.

Oceń: Stanisław Rek

★★★★★
Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:22