Lech Majewski (generał)

---

Życiorys

Absolwent Technikum Hutniczo-Mechanicznego w Ostrowcu Świętokrzyskim, Lech Majewski początkowo myślał o kontynuacji edukacji na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Po odbyciu obozu Lotniczego Przysposobienia Wojskowego LPW-2 w Krośnie zdecydował, że jego przyszłość wiąże się z lotnictwem. W latach 1972–1976 był podchorążym w Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie.

W ciągu swojej kariery wojskowej Lech Majewski zyskał doświadczenie na wielu kluczowych stanowiskach:

• 1976–1982: pilot, starszy pilot, dowódca klucza oraz nawigator eskadry w 21 pułku lotnictwa rozpoznania taktycznego w Powidzu,
• 1982–1983: nawigator eskadry w 32 pułku lotnictwa rozpoznania taktycznego w Sochaczewie,
• 1983–1986: słuchacz Wojskowej Akademii Lotniczej ZSRR,
• 1986–1988: dowódca eskadry w 32 pułku lotnictwa rozpoznania taktycznego w Sochaczewie,
• 1988–1990: zastępca dowódcy 32 pułku lotnictwa rozpoznania taktycznego ds. liniowych w Sochaczewie,
• 1990–1993: dowódca 1 pułku lotnictwa myśliwskiego „Warszawa” w Mińsku Mazowieckim,
• 1993–1994: słuchacz Podyplomowego Studium Operacyjno-Strategicznego w Akademii Obrony Narodowej,
• 1994–1995: zastępca szefa Oddziału Wojsk Lotniczych 1 Korpusu Obrony Powietrznej w Warszawie,
• 1995–1998: szef Oddziału Wojsk Lotniczych 3 Korpusu Obrony Powietrznej we Wrocławiu,
• 1998–1999: zastępca szefa Szefostwa Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Warszawie,
• 1999–2003: dowódca 3 Korpusu Obrony Powietrznej we Wrocławiu,
• 2003–2004: dowódca Centrum Operacji Powietrznych oraz zastępca dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Warszawie,
• 2004–2005: słuchacz Narodowego Uniwersytetu Obrony Stanów Zjednoczonych,
• 2005-2007: dowódca Centrum Operacji Powietrznych – zastępca dowódcy Sił Powietrznych w Warszawie.

W 2007 roku objął stanowisko asystenta szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego do spraw Sił Powietrznych. W dniu 25 lutego 2011 roku zgłosił w Wojskowej Prokuraturze Okręgowej w Warszawie zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w ruchu powietrznym, dotyczącego załogi Jaka-40 z dnia 10 kwietnia 2010 roku, co było powiązane z katastrofą polskiego Tu-154 w Smoleńsku.

20 maja 2010 roku został mianowany Dowódcą Sił Powietrznych, a 17 grudnia 2013 roku w Belwederze otrzymał akt zwolnienia ze stanowiska dowódcy Sił Powietrznych oraz akt mianowania na stanowisko Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych z dniem 1 stycznia 2014 roku. Po zakończeniu służby wojskowej 30 czerwca 2015 roku przeszedł w stan spoczynku w związku z osiągnięciem wieku 63 lat.

Lech Majewski jest pilotem klasy mistrzowskiej z nalotem około 2000 godzin. Umiłował lotnictwo miotając się przez wszystkie polskie wersje myśliwców MiG-21 oraz MiG-29. Pierwsze kroki w lotnictwie stawiał za sterami takich maszyn jak TS-8 Bies, Lim-2, SBLim-2A oraz TS-11 Iskra. Jako jeden z pionierów brał udział w zapoznawczych lotach na odrzutowcach F-16, Mirage 2000, Hawk, M-346 oraz F/A-18.

Obecnie pełni funkcje akademickie jako profesor wizytujący w Akademii Obrony Narodowej, przewodniczący konwentu Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych, a także zasiada w radzie naukowej Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych. Posiada biegłość w językach angielskim i rosyjskim.

W dniu 9 kwietnia 2019 roku, w wyniku prowadzonego śledztwa przez Wydział ds. Wojskowych Prokuratury Okręgowej w Warszawie, został zatrzymany przez żandarmerię wojskową. Śledztwo koncentrowało się na działaniach mogących zagrażać interesowi publicznemu oraz na niedopełnieniu obowiązków służbowych podczas organizacji Radom Air Show w latach 2010–2015.

Awanse

Kariera Lecha Majewskiego obfituje w różnorodne awanse wojskowe, które odzwierciedlają jego rozwój zawodowy oraz znaczenie w strukturach wojskowych. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz awansów tego wybitnego generała:

• podporucznik – 1976,
• porucznik – 1979,
• kapitan – 1982,
• major – 1987,
• podpułkownik – 1990,
• pułkownik – 1993,
• generał brygady – 15 sierpnia 2000,
• generał dywizji – 15 sierpnia 2003,
• generał broni – 15 sierpnia 2005.

Ordery i odznaczenia

Lech Majewski, generał, został odznaczony licznymi medalami i odznaczeniami, które są wyrazem jego zasług oraz poświęcenia w służbie wojskowej. Oto lista jego najważniejszych odznaczeń:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2015,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2012,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2000,
• Złoty Krzyż Zasługi – 1995,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Lotniczy Krzyż Zasługi – 2013,
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”,
• Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”,
• Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”,
• Odznaka Pilota Wojskowego,
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Pilot Wojskowy” – dwukrotnie (po raz drugi w 2014),
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Żołnierz RP” I Stopnia (Złota) – 2015,
• Odznaka pamiątkowa SG WP – 2011,
• Odznaka pamiątkowa Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych (nr 001) – 2014 (wręczona 28 sierpnia 2014),
• Odznaka absolwenta Podyplomowego Studium Operacyjno-Strategicznego AON,
• Medal „Milito Pro Christo” – 2015,
• Medal „Pro Memoria” – 2012,
• Złoty Medal za Zasługi dla Policji – 2013,
• Złoty Medal za Zasługi dla Straży Granicznej,
• Złota Odznaka „Za zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego”,
• Oficer Orderu Legii Honorowej – Francja, 2013,
• Odznaka absolwenta National Defense University – Stany Zjednoczone.

Te odznaczenia świadczą o wieloletnim wkładzie generała Majewskiego w obronność kraju oraz jego zaangażowaniu na rzecz Sił Zbrojnych.

---

Oceń: Lech Majewski (generał)

---