Stanisław Jakubowski, urodzony 10 sierpnia 1901 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim, to postać niezwykle ważna w historii polskiego wojska. Był on synem Stanisława i osiągnął stopień majora w Wojska Polskiego.
Jakubowski to nie tylko żołnierz, ale również uczestnik licznych i zaciętych walk podczas II wojny światowej. Jego życie zakończyło się 30 stycznia 1980 roku w Kielcach, gdzie spoczął po długiej i zasłużonej służbie dla kraju.
Życiorys
Stanisław Jakubowski był absolwentem wydziału prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Po ukończeniu studiów, w okresie od 1932 do 1939 roku, pracował jako urzędnik w administracji wojskowej, konkretnie w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Postawy. Jego kariera wojskowa nabrała tempa 25 sierpnia 1939 roku, kiedy to został przydzielony do 23 pułku ułanów jako dowódca plutonu.
Od 29 sierpnia 1939 roku, Jakubowski uczestniczył w przemieszczeniu pułku, podróżując transportem kolejowym przez Lidy i Wołkowysk aż do Koluszek. W trakcie zmagań, które miały miejsce w lasach pod Przysuchą, wziął udział w intensywnych walkach, podczas których odniósł rany.
Jako dowódca plutonu piechoty, w dniach 12-13 października 1943 roku, uczestniczył w historycznej bitwie pod Lenino. W wyniku starcia odniósł rany w bok i lewą rękę, w związku z czym został przewieziony do szpitala, gdzie przebywał przez kilka tygodni.
Od 13 października 1944 roku objął stanowisko kierownika kancelarii tajnej w sztabie 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Przez okres od 5 stycznia do 1 czerwca 1944 roku był również pomocnikiem szefa V Oddziału Sztabu 3 Dywizji Piechoty.
1 września 1944 roku Jakubowski został awansowany na stanowisko zastępcy dowódcy 7 Samodzielnego batalionu piechoty, który później przemianowano na 7 pułk piechoty. Po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1945–1947, pełnił obowiązki Komendanta Gdyńskiej Rejonowej Komendy Uzupełnień, a od 1947 do 1950 roku kierował Rejonową Komendą Uzupełnień w Kielcach.
Na podstawie Rozkazu Personalnego nr 1614 z dnia 17 października 1950 roku, Stanisław Jakubowski został przeniesiony do rezerwy, kończąc tym samym swoją aktywną służbę wojskową.
Wykształcenie
Stanisław Jakubowski, znany ze swojej wojskowej działalności, miał bogate i różnorodne wykształcenie, które miało wpływ na jego późniejsze losy. Jego edukacja rozpoczęła się w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, gdzie uczęszczał w okresie od 27 marca 1922 do 20 listopada 1923. Dalszy rozwój jego wiedzy odbywał się od września 1928 do lipca 1932 na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie, co świadczy o jego zaangażowaniu w naukę oraz rozwijaniu swoich umiejętności.
Awanse
Stanisław Jakubowski, wybitny wojskowy, zdobył kolejne stopnie wojskowe w kluczowych momentach swojej kariery. Jego awanse były znaczącymi osiągnięciami, które odzwierciedlały jego umiejętności oraz poświęcenie dla służby. Oto jego awanse:
- podporucznik – 3 września 1943,
- porucznik – 10 marca 1944,
- kapitan – 11 września 1945,
- major – 22 lipca 1948.
Stanowiska
Stanisław Jakubowski był osobą o bogatej historii wojskowej, a jego kariera w armii obejmowała wiele kluczowych ról w różnych jednostkach. Oto szczegółowe dane dotyczące jego stanowisk w czasie służby:
- 15 czerwca 1919 – 27 marca 1922 – strzelec w 2 pułku strzelców konnych,
- 23 grudnia 1923 – wrzesień 1928 – dowódca plutonu w 18 pułku Ułanów Pomorskich,
- lipiec 1932 – 25 sierpnia 1939 – urzędnik administracji wojskowej w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Postawy,
- 25 sierpnia 1939 – 24 września 1939 – dowódca plutonu w 23 pułku Ułanów Grodzieńskich,
- 20 maja 1943 – 13 października 1943 – dowódca plutonu w 2. pułku piechoty – 1 Dywizji Piechoty,
- 13 października 1943 – 5 stycznia 1944 – kierownik kancelarii tajnej w 1. Korpusie Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR,
- 5 stycznia 1944 – 1 sierpnia 1944 – pomocnik szefa V Oddziału Sztabu w 3 Pomorskiej Dywizji Piechoty,
- 1 sierpnia 1944 – 30 sierpnia 1944 – szef personalny punktu zbornego w 1. Armii Wojska Polskiego,
- 1 września 1944 – 1 października 1944 – zastępca dowódcy w 7. Samodzielnym Batalionie Piechoty,
- 1 października 1944 – 15 października 1945 – zastępca dowódcy pułku ds. liniowych w 7 Zapasowym pułku piechoty,
- 15 października 1945 – 1 października 1947 – komendant w Gdyńskiej Rejonowej Komendzie Uzupełnień,
- 2 października 1947 – 28 lutego 1950 – komendant w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Kielcach.
Jego doświadczenie i różnorodność ról, które pełnił, świadczą o jego zaangażowaniu oraz profesjonalizmie w służbie wojskowej.
Odznaczenia
Stanisław Jakubowski, wojskowy o bogatej historii, został uhonorowany szeregiem odznaczeń, które świadczą o jego zasługach. Wśród nich znajdują się:
- Krzyż Walecznych (1922),
- Srebrny Krzyż Zasługi (1938),
- Brązowy Krzyż Zasługi,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928),
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (1939),
- Medal za Warszawę 1939–1945 (1944),
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1945),
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1948),
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
- Medal „Za zdobycie Berlina” (1945, ZSRR),
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945″ (1949, ZSRR).
Jest on także wyróżniony w kategorii: Odznaczeni Medalem „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Albin Daniłowicz | Jerzy Słowiński (generał) | Aba Gertner | Edmund Kosiarz | Józef Żabner | Bohdan Bogumił Dobrzański | Lech Majewski (generał) | Stanisław Rek | Marian Utnik | Władysław Spychaj-Sobczyński | Walenty Milczarski | Zdzisław CzubińskiOceń: Stanisław Jakubowski (wojskowy)