Jerzy Żebrowski to postać o wyjątkowym znaczeniu w historii polskiej zootechniki. Urodził się 25 marca 1906 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim, a zmarł 26 marca 1990 roku.
Był nie tylko uznanym zootechnikiem, ale również doktorem nauk weterynaryjnych. Żebrowski odegrał kluczową rolę jako współorganizator oraz pierwszy kierownik Katedry Zoohigieny w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie.
Jego wysiłki przyczyniły się do rozwoju polskiej służby weterynaryjnej, szczególnie po II wojnie światowej w Olsztynie. Dzięki jego pracy możliwe stało się wprowadzenie nowoczesnych rozwiązań w dziedzinie zoohigieny, co miało ogromny wpływ na poprawę jakości życia zwierząt oraz zdrowia publicznego.
Życiorys
Jerzy Żebrowski, urodzony w rodzinie robotniczej, zrealizował swoje kształcenie w Ostrowcu, gdzie ukończył zarówno szkołę podstawową, jak i gimnazjum. Następnie postanowił kontynuować swoją edukację na studiach weterynaryjnych na Uniwersytecie Warszawskim. W 1931 roku uzyskał absolutorium i rozpoczął pracę jako samorządowy lekarz weterynarii w powiecie warszawskim.
W latach 1932–1933 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii, która miała miejsce we Włodzimierzu Wołyńskim. Po zakończeniu swojej służby wrócił do swojej poprzedniej pracy, a w 1938 roku złożył egzaminy dyplomowe, co umożliwiło mu uzyskanie tytułu lekarza weterynarii. W tym samym roku objął stanowisko kierownika rzeźni w Karczewie, w bliskiej okolicy Warszawy.
Po wybuchu II wojny światowej zmobilizowano go w 1939 roku w stopniu porucznika, gdzie pełnił funkcję lekarza weterynarii w 1 Pułku Szwoleżerów. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do pracy w Karczewie, jednak wkrótce po tym przeniósł się do Kazanowa koło Starachowic, gdzie pracował jako weterynarz do 1945 roku.
W marcu 1945 roku rozpoczął pracę jako rejonowy lekarz weterynarii w Kostrzynie koło Poznania, ale już po miesiącu został oddelegowany do dyspozycji Pełnomocnika Rządu w Olsztynie. Tam zajął się organizowaniem Wydziału Weterynarii w Wojewódzkim Urzędzie Ziemskim oraz w Państwowej Służbie Weterynaryjnej w Olsztynie i na terenie całego województwa. W tym okresie czasowo pełnił stanowisko kierownika Wydziału Weterynarii, a ponadto kierował Oddziałem Lecznictwa Zwierząt.
Ważnym aspektem jego pracy było pełnienie roli inspektora weterynarii w Państwowych Nieruchomościach Ziemskich oraz udział w procesie przejmowania gospodarstw rolnych od radzieckich władz wojskowych. W 1948 roku postanowił zrezygnować z pracy w administracji rządowej, zostając adiunktem oraz kierownikiem Pracowni Mikrobiologicznej Oddziału Badania Żywności w ówczesnej filii Państwowego Zakładu Higieny. Przygotowanie do objęcia tego stanowiska zdobył uczestnicząc w kursach w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie oraz w Państwowym Instytucie Weterynarii w Bydgoszczy i Puławach.
Żebrowski współorganizował Stację Sanitarno-Epidemiologiczną przy Dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Olsztynie, a w 1952 roku przez krótki okres kierował tą instytucją. Jego kariera w Państwowym Zakładzie Higieny trwała do 1954 roku, w międzyczasie nawiązał współpracę z olsztyńską Wyższą Szkołą Rolniczą, gdzie 1 czerwca 1954 roku został adiunktem. Po miesiącu objął kierownictwo zakładu w tworzącej się Katedrze Zoohigieny.
W 1955 roku Katedra Zoohigieny została oficjalnie powołana, a Żebrowski pełnił rolę jej pierwszego kierownika aż do 1961 roku. W tym czasie, w lutym 1961 roku, uzyskał dyplom doktora nauk weterynaryjnych na Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu, gdzie jego promotorem był prof. Mieczysław Cena.
W latach 1962–1971 był starszym wykładowcą na uczelni w Olsztynie, a po przejściu na emeryturę w 1971 roku, kontynuował działalność w innych instytucjach. Był organizatorem oraz pierwszym kierownikiem Wojewódzkiego Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Olsztynie, który powstał w 1957 roku, a także współpracował z Laboratorium Bakteriologicznego przy Wojewódzkiej Przychodni Przeciwgruźliczej w Olsztynie. Poza tym prowadził zajęcia z higieny żywienia w olsztyńskiej Szkole Felczerskiej.
Jerzy Żebrowski miał na swoim koncie wiele zagranicznych szkoleń, m.in. w ZSRR (1959), USA (1961) i Czechosłowacji (1965). Działał także aktywnie w Stronnictwie Demokratycznym oraz Związku Nauczycielstwa Polskiego, gdzie pełnił funkcje prezesa i wiceprezesa organizacji uczelnianej. Był prezesem Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych oraz członkiem Zrzeszenia Lekarzy Weterynaryjnych i Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego.
Uczestniczył w pracach Komisji Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Wodnej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, a także pełnił funkcję ławnika w sądach Wojewódzkim i Powiatowym w Olsztynie. Organizował również szkolenia dla rolników na terenie województwa olsztyńskiego.
W swoim dorobku miał łącznie 60 prac, w tym 18 prac naukowych, 3 skrypty oraz 33 prace popularnonaukowe i jeden scenariusz filmowy. Oprócz tego był autorem wniosku racjonalizatorskiego, który dotyczył automatycznego sterowania wentylacją w pomieszczeniach inwentarskich. W 1959 roku, na zlecenie resortu szkolnictwa wyższego, opracował projekt programu nauczania zoohigieny.
Jerzy Żebrowski był odznaczony m.in. Medalem 10-lecia Polski Ludowej, Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego, złotą odznaką „Zasłużony dla Warmii i Mazur”, a także odznaką 25-lecia Stronnictwa Demokratycznego oraz złotą odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Jarosław Kita | Anna Grabińska-Łoniewska | Piotr Skowron (informatyk) | Dariusz Bugajski | Andrzej Brencz | Adam Penkalla | Andrzej Szymański (chemik) | Tadeusz Grabowski (ekonomista) | Grzegorz Pabel | Stanisław Franciszek Dąbek | Artur Patek | Jan Samsonowicz (geolog) | Paweł Pławiak | Józef Tadeusz GawłowskiOceń: Jerzy Żebrowski