Ludwików (Ostrowiec Świętokrzyski)

---

Położenie

Ludwików znajduje się na prawym brzegu rzeki Kamiennej. Osiedle to w większej części jest ulokowane w dolinie tejże rzeki, z wyjątkiem jego południowej części, która leży na Wyżynie Opatowskiej. Z północnej strony, rzeka oddziela Ludwików od osiedli Denków oraz Kamienna. Od zachodu sąsiaduje z Osiedlem Hutniczym, gdzie część granicy tych osiedli przebiega na linii Szewnianki, która jest dopływem Kamiennej.

Osiedle otaczają z pozostałych stron sołectwa gminy Bodzechów: od wschodu znajduje się Denkówek, od południa leżą Jędrzejów oraz Miłków, a na południowym zachodzie znajduje się Szewna.

W Ludwikowie przebiegają dwa kluczowe szlaki komunikacyjne, którymi są: droga krajowa nr 9, która prowadzi z Radomia do Rzeszowa (ulice Sandomierska oraz Opatowska), jak również droga wojewódzka nr 755, łącząca osiedle z Ożarowem (ulice Sandomierska i Zygmuntówka). Ponadto, Ludwików leży na trasie czerwonego szlaku rowerowego im. Mieczysława Radwana.

Zasięg terytorialny

Osiedle Ludwików, znajdujące się w Ostrowcu Świętokrzyskim, obejmuje wiele ulic, które tworzą jego zasięg terytorialny.

W skład tego obszaru wchodzą:

• Bławatna,
• Jasna,
• Modra,
• Mostowa (parzyste numery 34-120 i nieparzyste 49-79),
• Niska,
• Opatowska,
• Partyzantów,
• Poniatowskiego (nieparzyste 9-57 i parzyste 12-60),
• Różana,
• Sandomierska (nieparzyste 7-121 i parzyste 12-122),
• Stalowa,
• Śliska,
• Wąwozy,
• Wiejska,
• Winnica,
• Zygmuntówka,
• Żytnia.

Każda z powyższych ulic przyczynia się do tworzenia unikalnej struktury osiedla, co stanowi o jego charakterze.

Historia

Osada o nazwie Ludwików, powstała pod koniec XIX wieku, w rejonie znanym jako Łąki. Wydarzenie to miało miejsce wskutek budowy cegielni przez Władysława Klepackiego, co przyczyniło się do rozwoju tego terenu. Nazwa osiedla ma swoje korzenie w imieniu Ludwika Rybińskiego, który był pierwszym stałym mieszkańcem tej osady.

W roku 1906, żona właściciela cegielni, Maria Klepacka, zainicjowała działalność koła Polskiej Macierzy Szkolnej, co zaowocowało powstaniem jednoklasowej szkoły. Placówka ta była przeznaczona dla dzieci z pobliskich okolic. Niestety, w grudniu 1907 roku koło PMS zostało rozwiązane, co doprowadziło do zakazu działalności szkoły. Mimo tego, do 1911 roku szkoła funkcjonowała jako instytucja prywatna.

W następnym roku, 1907, osada składała się z 28 domów oraz miała 389 mieszkańców, co świadczyło o jej już wtedy znaczącym rozwoju. Przełomowym momentem dla Ludwikowa był rok 1924, kiedy to osada została włączona do Ostrowca Świętokrzyskiego.

W 1954 roku, do miasta przyłączono również osadę Zygmuntówka, która powstała na wschód od cegielni na początku XX wieku. Jej nazwa wywodzi się od nazwiska mieszkańca Zygmunta Kosteckiego.

Historyczne obiekty

W Ostrowcu Świętokrzyskim można znaleźć wiele historycznych obiektów, które przyciągają uwagę mieszkańców i turystów. Oto niektóre z nich:

• Cegielnia Klepackiego, usytuowana pomiędzy ulicami Opatowską i Zygmuntówką, została założona w 1893 roku przez inżyniera Władysława Klepackiego, który wcześniej pełnił funkcję zawiadowcy na stacji kolejowej w Ostrowcu. W roku 1902 cegielnia zatrudniała już 50 pracowników, a do 1931 roku ich liczba wzrosła do 312. Niestety, w 1927 roku wylew Szewnianki doprowadził do poważnych strat, zalewając urządzenia zakładu, co spowodowało również pożar. W 1935 roku roczna zdolność produkcji wynosiła 18 tysięcy ton, a w 1939 roku miesiąc produkcji zbliżył się do 950 ton. W okresie dwudziestolecia międzywojennego właścicielami cegielni byli Wincenty Klepacki i Zofia Bujalska. Po wojnie, w 1949 roku zakład został upaństwowiony i zintegrowany z cegielnią Jadwigów, tworząc Ostrowieckie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych (OZMO).
• Dawny cmentarz wojenny, zlokalizowany na Winnicy, jest kolejnym ważnym miejscem. Na tym cmentarzu, który powstał w czasie I wojny światowej, spoczywało 36 żołnierzy rosyjskich, 32 austro-węgierskich oraz 14 niemieckich. Cmentarz, ogrodzony kamiennym murem, miał 25 mogił z drewnianymi krzyżami. W 1939 roku Niemcy przenieśli mogiły na cmentarz rzymskokatolicki przy ulicy Denkowskiej w Śródmieściu.
• Elewatory zbożowe, znajdujące się przy ulicy Sandomierskiej, zostały zbudowane w 1930 roku. W budynku mieścił się magazyn oraz suszarnia zboża, a w 1933 roku przechowywano tu aż 12.356 ton zboża. W okresie okupacji niemieckiej gromadzono w tym miejscu zboże kontyngentowe z powiatu opatowskiego.
• Opatowsko-Sandomierska Spółka Rolna, której zabudowania ulokowane były przy ulicy Sandomierskiej 67, powstała w 1921 roku i zajmowała się handlem maszynami rolniczymi oraz innymi artykułami wykorzystywanymi w gospodarce rolnej. Posiadała pięć oddziałów, a jej prezesem w 1936 roku był Jan Konarski. Obecnie w budynku mieści się spółka Ampol.
• Pomnik na miejscu straceń, lokalizowany przy ulicy Sandomierskiej, upamiętnia tragiczne wydarzenia z 31 października 1943 roku, kiedy to Niemcy rozstrzelali dziewięciu mieszkańców Ostrowca: Stanisława Buciora, Kazimierza Buciora, Jana Górę, Józefa Kaczmarskiego, Władysława Kowalskiego, Jana Reszczyka, Pawła Masternaka, Władysława Nawrota oraz Józefa Ruszkiewicza. Na miejscu kaźni (19) stoi pomnik zaprojektowany przez Tadeusza Rekwirowicza, ukończony w 1960 roku. Obiekt jest zwrócony frontem w kierunku ulicy Sandomierskiej, a na jego powierzchni znajduje się urna oraz dwie płyty z piaskowca, na których jedna z nich przedstawia płaskorzeźbę białego orła oraz hasło „Nigdy więcej wojny”.
• Szkoła podstawowa nr 3 im. Bolesława Chrobrego początkowo działała w drewnianych budynkach przy ulicy Sandomierskiej. Nowy gmach szkoły zbudowano w latach 1935–1939 przy ulicy Niskiej. W okresie okupacji Niemcy zajęli tę szkołę, używając jej na magazyny zbożowe oraz pomieszczenia dla artylerii przeciwlotniczej. Po wojnie budynek przeszedł rozbudowę, w jej wyniku powstała między innymi sala gimnastyczna.

---

Oceń: Ludwików (Ostrowiec Świętokrzyski)

---