Joanna Wojciechowicz

---

Życiorys

Joanna Wojciechowicz, absolwentka Politechniki Gdańskiej, zdobyła swoje wykształcenie w 1970 roku, co otworzyło przed nią drogę do kariery w architekturze. Od 1970 do 1977 roku pracowała w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Gdańsku, a następnie do 1980 roku pełniła rolę projektantki w Wydziale Architektury Urzędu Miasta Gdańska.

W roku 1979 zaczęła angażować się w działalność Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża oraz Ruchu Młodej Polski. Jej uczestnictwo w strajku w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 roku, gdzie była łączniczką między zakładami a Prezydium MKS, a także tłumaczką dla zachodnich dziennikarzy, miało duże znaczenie dla jej dalszej kariery w opozycji.

Od września 1980 roku, Wojciechowicz stała się członkiem NSZZ „Solidarność”. W październiku i listopadzie tego samego roku kierowała Pracownią Plastyczną Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego w Gdańsku, z uwagi na swoje umiejętności w Dziale Rozpowszechniania Informacji. Współzałożyła także Radiową Agencję „Solidarność” (RAS) razem z Mieczysławem Cholewą, Ryszardem Czajkowskim oraz synem Michałem.

Jej zaangażowanie w Komitet Obrony Więzionych za Przekonania w Gdańsku miało miejsce od lutego 1981 roku. Od 13 grudnia 1981 roku, po internowaniu, była przetrzymywana w obozach w Strzebielinku, Bydgoszczy-Fordonie, Gołdapi i Darłówku, gdzie aktywnie uczestniczyła w tworzeniu gazetki „Internowanka”. Zwolnienie nastąpiło 23 lipca 1982 roku, w tym samym czasie jej syn Michał również został internowany.

Joanna Wojciechowicz brała udział w głodówce organizowanej w kościele św. Stanisława Kostki w Gdańsku w grudniu 1984 roku na rzecz uwolnienia Andrzeja Gwiazdy. W maju 1988, razem z Barbarą Madajczyk-Krasowską, Sławomirem Majewskim, Edmundem Krasowskim i Joanną Urban, zajmowała się obsługą informacyjną strajku w Stoczni Gdańskiej, gdzie jej mieszkanie stało się punktem kontaktowym dla zachodnich dziennikarzy.

Później, wspólnie z innymi opozycjonistami, współzałożyła Gdańską Agencję Informacyjną (GAI), którą kierowała do czerwca 1989. W GAI pracowali między innymi Jacek i Jarosław Kurscy oraz Piotr Semka. Jej mieszkanie i parafia św. Brygidy również stały się ważnymi miejscami dla mediów zagranicznych podczas strajków w sierpniu 1988 roku.

W lutym i maju 1989 roku również organizowała protesty w Trójmieście sprzeciwiające się budowie elektrowni jądrowej w Żarnowcu. Po tych wydarzeniach, w 1989 roku, wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie mieszkał już jej syn. Tam pracowała jako tłumaczka medyczna oraz opiekunka chorych aż do 2004 roku, kiedy to powróciła do kraju.

Na ranczu w Corvallis, gdzie także pracowała, a później zarządzała nim, pozostawała zaangażowana w działalność lokalną. W 2014 roku zdecydowała się na powrót do Polski. W 2022 roku, w formie książkowej, opublikowała swoje wspomnienia pod tytułem „Wspomnienia 1948–2021”.

Joanna Wojciechowicz znalazła się na muralu „Kobiety Wolności” na stacji PKM Strzyża w Gdańsku w 2019 roku, a także została uwzględniona w książce Anny Herbich, wydanej w 2016 roku, pod tytułem „Dziewczyny Solidarności”. Jej działalność opozycyjna została uhonorowana Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2016). Joanna jest córką Zbigniewa i Anny.

---

Oceń: Joanna Wojciechowicz

---