Jerzy Kaniewski, który przyszedł na świat 4 lipca 1948 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim, jest znaną postacią w polskiej historii nowoczesnej. Jako inżynier i przedsiębiorca, zyskał uznanie w swoim fachu, jednocześnie angażując się w działalność opozycyjną w trudnych czasach PRL.
Jego praca oraz aktywność społeczna miały istotny wpływ na rozwój zarówno lokalny, jak i ogólnokrajowy.
Życiorys
W 1974 roku Jerzy Kaniewski ukończył studia na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Warszawskiej. Po zakończeniu nauki, w latach 1974–1977, jego kariera zawodowa rozpoczęła się w Nowej Dębie, gdzie pracował jako technolog konstruktor w zakładach Predom-Dezamet. Następne lata, od 1977 do 1982, spędził w Zakładach Mechanicznych Ursus.
W 1980 roku dołączył do NSZZ „Solidarność”, a jego zaangażowanie w ruch opozycyjny nabrało tempa. Pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Informacyjno-Prawnej przy Komitecie Założycielskim „S” w ZM Ursus. Wszedł także w skład delegacji na I i II WZD Regionu Mazowsze, które miały miejsce w czerwcu i grudniu 1981 roku. Jego aktywność wsparła ideową deklarację Klubów Służby Niepodległości.
Po ogłoszeniu stanu wojennego w Polsce, Kaniewski stanął na czele Komitetu Strajkowego w ZM Ursus, pełniąc tę funkcję w dniach 14-15 grudnia 1981. Starał się kontynuować protesty do momentu brutalnej pacyfikacji strajku przez ZOMO, co miało miejsce 15 grudnia 1981. Tego samego dnia został aresztowany i trafił do Aresztu Śledczego w Warszawie-Mokotowie.
20 stycznia 1982 roku Sąd Wojewódzki w Warszawie skazał go w trybie doraźnym na 3,5 roku więzienia. W wyniku amnestii ogłoszonej w lipcu 1983 roku, kara została zmniejszona o połowę. Kaniewski odbywał wyrok w różnych zakładach karnych, w tym w Łęczycy, Hrubieszowie oraz Warszawie Białołęce, a na wolność wyszedł 14 września 1983. Niestety, tego samego roku stracił pracę i był poddawany różnym formom represji, w tym przesłuchaniom, rewizjom oraz zatrzymaniom.
W latach 1983–1987 zaangażował się w kolportaż wydawnictw podziemnych, a jego współpraca z Tymczasową Komisją Zakładową w ZM Ursus trwała od 1983 do 1988 roku. W latach 1984–1989 pracował w Spółdzielni Pracy Unicum. Jego działalność w opozycji zaowocowała również w czerwcu 1988, kiedy to uczestniczył w spotkaniu polskich opozycjonistów z przedstawicielami Karty 77, na czele z Zbigniewem Janasem, w Tatrach Zachodnich, co stanowiło jedną z kluczowych inicjatyw Solidarności Polsko-Czesko-Słowackiej.
Od 1987 roku Jerzy Kaniewski prowadził własną działalność gospodarczą. W latach 2003–2008 pełnił funkcję kierownika Radio-Taxi w Miejskim Przedsiębiorstwie Taksówkowym w Warszawie, natomiast w 2009 roku przeszedł na emeryturę.
Odznaczenia
W 2013 roku, Jerzy Kaniewski został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- Działacze opozycji odznaczeni. eostroleka.pl, 13.06.2013 r. [dostęp 08.05.2016 r.]
- a b Jerzy Kaniewski. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 08.05.2016 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Marian Krycia | Tomasz Lech Stańczyk | Józef Reński | Edmund Reński | Henryk Grochulski (architekt) | Andrzej WerońskiOceń: Jerzy Kaniewski