Edmund Reński

---

Życiorys

Edmund Reński, absolwent ostrowieckiegogimnazjum męskiego w 1931 roku, prowadził drużynę harcerską jako podharcmistrz. Następnie, zapisał się na Politechnikę Warszawską, którą ukończył w 1938 roku, zdobywając dyplom inżyniera geodety. Z powodów zdrowotnych, przede wszystkim związanych z chorobami płuc, nie mógł podjąć służby wojskowej. Po ukończeniu swoich studiów Reński rozpoczął pracę w Wojskowym Instytucie Geograficznym jako pracownik cywilny.

Po kampanii wrześniowej wrócił do swojego rodzinnego miasta, Ostrowca, gdzie zatrudnił się jako mierniczy. Dodatkowo, stał się aktywnym członkiem konspiracyjnej Organizacji Niepodległościowo-Socjalistycznej „Wolność”, która w 1941 roku stała się częścią struktur PPS-WRN. W swoim regionie pełnił funkcję przewodniczącego Okręgowego Komitetu WRN w Ostrowcu Świętokrzyskim. W 1943 roku, jego zaangażowanie zostało docenione, kiedy to powierzono mu stanowisko delegata Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie w powiecie opatowskim. Ponadto, Reński zataił fakt ukrywania w Ostrowcu małżeństwa aktorskiego Dobiesława Damięckiego i Ireny Górskiej-Damięckiej, poszukiwanych po zabójstwie Igo Syma w 1941 roku.

Po zakończeniu wojny, z uznania dla swojej konspiracyjnej działalności, nie ujawnił swojej przeszłości i nie przyłączył się do powojennej PPS. Zatrudnił się w Warszawie, najpierw w Głównym Urzędzie Planowania Przestrzennego, a później w Ministerstwie Budownictwa, gdzie pracował na stanowisku starszego radcy oraz był członkiem komitetu ds. urbanistyki i architektury. Od 1959 roku, przekształcił swoją karierę, pracując w warszawskim magistracie, w Wydziale Architektury, Nadzoru Budowlanego i Geodezji, a od 1970 roku pełnił rolę kierownika Biura Urządzeń Rolnych w Wydziale Rolnictwa i Leśnictwa Miasta Stołecznego Warszawy. Był zaangażowany w tworzenie map, oraz publikacji z zakresu geodezji i kartografii, a także w tworzenie opracowań dotyczących historii Polskiej Partii Socjalistycznej.

Po przejściu na emeryturę w 1978 roku, aktywnie wspierał środowisko NSZZ „Solidarność”. Po jego śmierci, Edmund Reński znalazł swoje miejsce spoczynku na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 115, rząd 4, miejsce 25).

Odznaczenia

Za swoje zasługi, Edmund Reński został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej w 1955 roku.

Publikacje

• Charakterystyka map oraz ich wykorzystanie do planów zagospodarowania przestrzennego (1963),
• Prawoznawstwo i ustawodawstwo geodezyjne (1978) z Władysławem Kulczyckim,
• Skradzione sztandary PPS (1989).

Rodzina

Edmund Reński był najmłodszym z siedmiorga dzieci Teofila Reńskiego oraz Marii Philippart, pochodzącej z Belgii. W jego rodzinie znalazło się pięć sióstr: Iwona (która zmarła w niemowlęctwie), Sabina, Natalia, Maria oraz Eugenia. Oprócz sióstr, Edmund miał również brata, Józefa, który odniósł sukces jako architekt i urbanista.

W życiu osobistym Edmund Reński zawarł związek małżeński z Jadwigą Lewicką. Para doczekała się dwojga dzieci: córki Anny oraz syna Andrzeja.

---

Oceń: Edmund Reński

---