Stanisław Szymczyk, znany również jako „Piórko”, jest postacią niezwykle istotną w polskiej historii medycyny i ruchu oporu.
Urodził się 1 stycznia 1923 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim, gdzie jego dzieciństwo oraz młodość były naznaczone zawirowaniami przedwojennej Polski. Jako znakomity pediatra, poświęcił swoje życie zdrowiu dzieci oraz ich potrzebom.
W trakcie II wojny światowej, Szymczyk zaangażował się w działalność Armii Krajowej, gdzie pełnił ważne role, łącząc swoje medyczne umiejętności z patriotycznym zapałem. Jego działania w obliczu okupacji niemieckiej znacząco przyczyniły się do ochrony zdrowia i życia wielu osób.
Warto zauważyć, że odbył długą i owocną karierę zawodową, która trwała aż do jego śmierci 9 sierpnia 2021 roku. Jego dorobek oraz doświadczenie powinny być doceniane nie tylko w kontekście medycznym, ale również jako przykład nieugiętości i oddania dla kraju.
Życiorys
Stanisław Szymczyk urodził się w rodzinie, w której zawód urzędnika państwowego pełnił jego ojciec, Franciszek Szymczyk, a matką była Leontyna z d. Pronobis. W 1936 roku, wraz z bliskimi, przeniósł się do Skierniewic, gdzie zaczął swoje edukacyjne podróże. W 1939 roku, w maju, zdał tzw. małą maturę wGimnazjum im. Bolesława Prusa w Skierniewicach, co otworzyło przed nim kolejne możliwości rozwoju.
Po tym wydarzeniu, 27 grudnia 1939 roku, w towarzystwie kolegów z harcerskiej drużyny, złożył przysięgę w Służbie Zwycięstwu Polski. W 1940 roku ta sama grupa zintegrowała się z Oddziałem Dywersyjnym Obwodu Skierniewice „Sroka”, który był dowodzony przez porucznika Wiesława Konstanciaka, znanego w terenie pod pseudonimem „Bonawentura”. Zasadnicze działania oddziału rozpoczęły się od 1941 roku, kiedy to dołożyli starań w celu zabezpieczenia zrzutowisk cichociemnych oraz dostaw zaopatrzenia.
W miarę upływu lat, Stanisław Szymczyk, który w 1943 roku uzyskał stopień plutonowego podchorążego, zakończył swoją edukację w konspiracyjnej Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty. Jego ostatnia akcja zbrojna miała miejsce 26 grudnia 1944 roku. W trakcie okupu ukończył również Szkołę Handlową i rozpoczął pracę jako uczeń piekarski, co dodawało mu doświadczenia w różnych dziedzinach życia.
Po wojnie, 1 kwietnia 1945 roku, podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, które ukończył w 1951 roku. Niedługo potem został powołany do służby w Centrum Wyszkolenia Medycznego w Łodzi, jednak już po trzech miesiącach musiał opuścić to stanowisko ze względu na swoje przeszłe zaangażowanie w działalności Armii Krajowej. W kolejnych latach pracował jako ordynator w sanatorium dziecięcym w Trzebnicy, a później, po dwóch latach, objął tę samą funkcję w Szpitalu Miejskim nr 2 w Legnicy.
Od 1963 roku jego miejsce zamieszkania znajdowało się w Toruniu, gdzie rozpoczął pracę w Przychodni Kolejowej. Po trzech latach został jej kierownikiem oraz sekretarzem POP, co znakomicie wpisało się w jego rozwój zawodowy. Stanisław Szymczyk pracował również w pogotowiu ratunkowym, a jego działalność społeczna była zauważana, gdyż należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Od 2019 roku był członkiem Koła Toruń Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, gdzie kontynuował swoje zaangażowanie na rzecz wspólnoty i historii.
Odznaczenia
W uznaniu za swoje zasługi, Stanisław Szymczyk został uhonorowany szeregiem prestiżowych odznaczeń, które odzwierciedlają jego niezwykłe dokonania i oddanie w służbie krajowi.
Oto lista przyznanych mu odznaczeń:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Srebrny Krzyż Zasługi,
- Krzyż Armii Krajowej,
- Krzyż Partyzancki,
- Medal Wojska (czterokrotnie),
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945,
- Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości,
- Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”,
- Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża IV stopnia,
- Odznaka Grunwaldzka,
- Medal „Pro Patria”,
- Medal „Pro Memoria”,
- Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”,
- Odznaka pamiątkowa Akcji „Burza”,
- Srebrna Odznaka „Za zasługi dla transportu”,
- Złota Odznaka „Przodujący Kolejarz”.
Przypisy
- Lesław J.L.J. Welker, por. Stanisław Szymczyk ps. „Piórko“, „Biuletyn Informacyjny AK”, październik 2021 r., s. 75-76, ISSN 1233-8567.
Oceń: Stanisław Szymczyk